pərən-pərən

pərən-pərən düşmək (olmaq) – bir-birindən aralı düşmək, birbirini itirmək, hərə bir yerə dağılmaq. Balaca uşaqlar ayaqyalın titrəyə-titrəyə və ağlayaağlaya pərən-pərən düşmüşdülər. C. M.. <Ağasıxan:> Kəndlər xaraba haldadır, hamı pərən-pərən olub, dağılıb. . . Bunun dalı aclıqdır. Ç.. Düşdü quşun balaları; Yuvasından pərən-pərən. M. Dilbazi; pərən-pərən salmaq (etmək) – bir-birindən aralı salmaq, bir-birindən ayırmaq, hərəni bir yerə atmaq, dağıtmaq. Müharibə ailə üzvlərini pərən-pərən etdi. – Midhət də quzğun sürüsünü pərən-pərən saldı. Ə. Vəl..